Met en zonder hangende mat

Na een maand van radiostilte komt er uit de verte weer langzaam een stroom van informatie opgang...
Het was immers komkommertijd en dan gebeurt er niet zo veel.

Even een korte samenvatting voor de mensen die de draad ergens verloren zijn;

Na 3,5 maand wetenschappelijk onderzoek op Curacao met Luud zit ik nu in Ciudad Bolivar in Venezuela. Na een fantastische tijd met Luud is hij inmiddels teruggevlogen en zit inmiddels in Frankrijk samen een liefdesnestje te bouwen met Lesha. Ludo, je weet het wachtwoord nog, dus knal ook ff wat van je gezinnetje op de saait!
Gelukkig ben ik niet alleen... Niet minder dan Roosmarijn (vriendin van geneeskunde) is hoogstpersoonlijk over komen vliegen om mij te begeleiden in mijn tochten door de jungle. Oja samenvatting:
- Zondag 5 augustus vlucht naar Curacao met Roosmarijn
- Donderdag 8 augustus vlieg ik naar Panama
- Vrijdag 9 augustus vliegt Roosmarijn terug naar Nederland

Vanaf Panama reis ik door naar Costa Rica, waar Joost (huisgenoot) en zijn vriendin Anne-Lucia mij opwachten met een bakkie koffie. Daarna zal ik Nicaragua aandoen.
- Dinsdag 9 oktober vlieg ik van Managua naar Panama
- Woensdag 10 oktober vlieg ik van Panama naar Curacao
- Zondag 14 oktober vlieg ik van Curacao naar Nederland
- Maandag 15 oktober ben ik om 9:00 op Schiphol

Na deze praktische informatie is het weer tijd om een mooi verhaaltje te schrijven. Na een stressvolle laatste week hebben Luud en ik toch onze presentatie gehouden en het verslag ingeleverd nadat het 863879324432 keer verbeterd moest worden. De Nobelprijs is onderweg.
Na het kantoorleven gedag gezegd te hebben stegen Roos en ik op vanaf Curacao met een hellingshoek van 78 graden zodat alle gouden tanden van de meereizende Antillianen achter in hun keel schoten. In Valencia (Venezuela) wachtte David ons op. David en Arturo (D&A) zijn 2 Venezulanen die ik op Curacao had ontmoet en mij hadden uitgenodigd bij hun. Aangezien iedereen mij afraadde naar Venezuela te gaan vanwege het gevaar, was het even de vraag of David en Arturo ons de stad gingen laten zien of onze organen zouden gaan verhandelen. Onze levers bleken al dusdanig aangetast dat zij maar kozen voor de eerste optie. (Waarschijnlijk mede dankzij het bezoek van Roos en mij aan een gospelkerk op Curacao van onze huismoeder.. hallelujaaaa) We konden gelijk bij Arturo in huis slapen (waar zijn Oma ook nog woont. Een lieve vrouw die de helft van de tijd 14 pakjes sigaretten wegrookt en de andere helft aan een zuurstoffles ligt... we hebben er maar niks van gezegd) Een aantal dagen lang werden we overal mee naar toe genomen, aan vrienden voorgesteld... EN... niet geheel onbelangrijk... op veler verzoek, toch maar een keer naar de kapper...

Kapper
Dat is dus een verhaal apart. In Nederland is er vaak al de link tussen de kappersgilde en de seksuele geaardheid van de knippende man in kwestie. In Venezuela is daar dus geen twijfel over mogelijk. Een hip uitziende tent met harde reggaeton muziek, verlicht met alle kleuren van de regenboog was het decor van de ondergang van mijn lang opgespaarde manen. De hele tent werd blijkbaar gerunt door transseksuelen, en ik had dan ook de eer door deze shemale / ladyboy onder handen genomen te worden. Met de woorden doe maar iets geks begon deze mevran wild om zich heen te knippen, mij daarbij ook rakend. Onder het nieuwsgierig oog van een 4 andere Venezulaanse vrienden van D&A en de rest van de donkerharige kapperbezoekers vlogen de blonde haren in de rondte. In de spiegel veranderde mijn eigen shemale kapsel in een stekelige bedoeling, maar met de Duitse invloeden. Een aantal lange matharen bleven over mijn schouders hangen... Bedankt! Na de vraag of die er ook nog afkonden, werd ik teleurgesteld aangekeken...

Genoeg kapper! Venezuela is over het algemeen een arm land, maar deze twee knapen vallen daar duidelijk niet onder. Zo kunnen we bij elke discotheek langs de rij naar binnen lopen en als we naar het strand gaan dan gaan we dus niet ´gewoon´naar het strand. Samen met vrienden van D&A (een gast die 3e is geworden bij de mr venezuela verkiezing en zijn vriendin die een bekende soapie is – overigens met siliconenborsten, want dat is normaal hier dat meisjes die krijgen voor hun 16e verjaardag) gingen we met een speedboot langs bounty eilandjes om aan te komen bij een eiland waar 50 andere speedboten voor de kust lagen. Het water kwam tot je navel en tussen de boten door liep iedereen feestend heen en weer. Overal klonk muziek en er was behalve Roos geen toerist te herkennen. Echt super!

Ons backpackers gevoel begon toch weer te kriebelen, dus we hebben zonder D&A de bus genomen naar het binnenland van Venezuela. Vanaf de stad Ciudad Bolivar hebben we een tour geboekt naar de Salto Angel (hoogste waterval van de wereld!) Dit gebied is alleen met vliegtuig te bereiken, dus wij bestegen voor het eerst een 6 persoonsvliegtuig onder luidkeels geroep van Roos ´ik wil bij het raaaaaam´. Snapje ´m?!
Roos mocht ook nog ff sturen en de piloot kon ons prima vermaken door een achtbaan te imiteren. Een 3 daagse tocht bracht ons langs allerlei watervallen, bomen, watervallen en nog meer bomen. Echt prachtig.. Binnenkort snel meer verhalen.. De foto´s spreken voor zich...
Nu ff snel een busje halen naar andere kant van Venezuela om daar Los Llanos (grote savanne vlakte met anaconda´s en pirhana´s) te bezoeken.

Tot snel,

Dikke kus

Isar en Roos