Een lichtpuntje

Met een nederlands weekend in het vooruitzicht dat in de nachten een temperatuur van tegen het vriespunt zal bereiken en een nw / w windkracht 4, zijn wij hier met een klein zonnig lichtpuntje in het grauwe Nederland!!

Omdat een algemeen overzicht van onze activiteiten wellicht zal ontaarden in een aantal reeksen van onaantrekkelijke series opsommingen, citeer ik nu een deel uit ons ongecensureerde reisdagboek: (reis van Vang Vieng in Laos naar Vientiane - hoofdstad Laos)

-------------------------------------------

WOENSDAG 24 JANUARI '07
.....
Om 12:00 zitten we maar weer eens in een lokale bus. Omdat alles traag gaat in dit land waren we ruim op tijd om de plaatsen achterin te kunnen bemachtigen. Als westerling wil je graag de controle houden over alles, maar dat is hier een onmogelijke opgave. Onze backpacks worden samen met 4 scooters, een hele inboedel en een grootmoeder op het dak vastgebonden. Op hoop van zege...
De ruimte achterin was een illusie van korte duur; om de paar honderd meter stopt de bus plotseling, rijdt achteruit en laat de lokale bevolking plaats nemen op plaatsen in de bus waar ik nog nooit een mens heb zien zitten. Het bordje 'opstaan voor iemand misstaat niemand' had ik blijkbaar over het hoofd gezien, want een wat norse monnik (in Thailand lacht iedereen tenminste) mag mijn plaats innemen. Het is een wonder dat hij de busreis overleefde, aangezien hij minimaal een transparante TBC en een H1N5 influenza (zie google) onder de leden had. (Moet je ook maar niet met de achterdeur EN alle ramen tegenover elkaar open rijden zouden we in Nederland zeggen...)
Als je denkt dat je alles hebt gehad, vult een schelle ringtoon van Merry X-mas de toch al volle bus. De monnik neemt op...

Eenmaal 15678 kuilen en 87578 x toeteren (de bus toetert bij elk voertuig dat ie inhaalt) verder komen we in Vientiane. 2 toeristen stappen uit. De bus rijdt verder. En verder. Dan drukt de achterdeurbediener (aka 2e sjoof) resoluut op de alarmbel. De bus stopt en de 2 toeristen krijgen alsnog hun rugzak van het dak.
Deze plaats bevalt wel en wij stappen ook maar uit. De achterdeurbediener laadt voor deze gelegheid maar alle rugzakken van iedereen van het dak en je mag uitzoeken. Lekker efficient!!

Wat betaal je in Nederland om in slaap te komen? (Huur 270/maand :30 = 9 eu/dag) Voor $5,- vinden we een kamer (De lokale munteenheid Kip is te instabiel om overeind te blijven). $5,-, lijkt goed. Maar dat is dan wel $1 per m2...met z'n tweeen...

Op zoek naar voedsel komen we bij de boulevard langs de beroemde Mekong rivier (zie google earth). Helaas zijn er meer straatverkopers dan H2O moleculen. Hebben wij weer, reizen in het droogseizoen...

-------------------------------------------

Vooruit nog een dagje dan...

-------------------------------------------

DONDERDAG 25 JANUARI '07

Geld op... Geen probleem natuurlijk. Behalve als je in Laos (Lui Achterlijk Of Slapen) bent. Er zijn in heel Laos geen pinautomaten die onze pas accepteren (alle 1 automaten in de hoofdstad niet). Gelukkig zijn wij goed voorbereid en verzilveren onze travelerchecks.
..fiets huren..genoeg van Laos...snel busstation..kunnen precies mee...
Dan bestijgen wij onze laatste lokale bus in Laos richting PAKSAN onthoud deze naam!! - de grens van Thailand (ongeveer half uurtje). Opgelucht ploffen we neer. Bijna weer in Thailand! Pinnen, lachende mensen, niet iedereen die je oplicht, koning Bhumibol, goede wegen...
Als er weer 7 scooters op het dak zijn geladen en we om de 50 meter stoppen om voedselverkopers in en uit te laten met stokbroden (franse kolonie) en onbekende voedselwaren alsof we een wereldreis gaan maken verterkken we eindelijk... richting het benzine station... om voor 17:00 de grens over te gaan zal wel niet meer lukken.
Na een uur beginnen we ons een beetje zorgen te maken, en niet alleen over de luide karaoke videoband die je onverstaanbaar maakt, zelfs in het Laos'. De twee uur reistijd wordt aangetikt en gekleurde lampen verlichten de bus alsof het een locoloco disco show bus is. Na zorgvuldig bestuderen van de Lonely planet kaart van Laos blijkt er in het zuiden van Laos nog een PAKSAN te bestaan...
Eindelijk komen we bij de verkeerde Paksan aan en krijgen een hostel waar de laatste toerist 3 maanden geleden een kamer had. De beste mensen spreken geen engels, maaaaarrr we zijn eindelijk van de begaande paden af en hier is zeker nog geen Nederlander geweest. De opa des huizes komt thuis en kan toch een woordje engels. In hun huiskamer krijgen we soort aardappels die naar wortel smaken en een of ander sterk drankje uit een fles waar een schorpioen op sterk in zit. Wij willen toch nog even het stadje in en opa wil best met ons meedansen. In zijn Toyota uit 1943 rijden we een paar 100m verder naar een discozaal. Aldaar schuift hij onze stoelen aan en krijgen we meteen bier en nootjes voorgeschoteld. Er worden 2 extra stoelen naast ons gezet waar 2 dames op gaan zitten. Goede service... Opa spoort ons aan met hun te gaan dansen, en op traditionele Lao muziek bwegen wij 3x op en neer om daarna weer aan de tafel te gaan zitten. De dames schenken ons bier in en werpen er steeds opnieuw ijsklonten in. Ook wordt er om de elke slok geproost. Het Lao/thai zijn wij nog niet machtig, dus een conversatie is niet te houden. Na 6 bier voor de hele tafel en 5 bakjes nootjes hebben wij genoeg van dit toneelspel en vrezen een rekening. Opa is verrast, maar wij destemeer als we 20 dollar af moeten tikken (3x zoveel als normaal voor een bier daar). We toneelspelen alsof we geen geld genoeg hebben en een half uur later liggen we in bed... Lekker die gastvrijhied hier...

-------------------------------------------

Nu zijn we weer lekker in Thailand en zullen doorreizen naar het national park bij Khorat en dan op Koh Samet even bijkomen om in Cambodja aan te komen.

Laterrrrrrrrrrrrrr